In de jaren dat ik nu fotografeer valt het me op dat ik in de herfst een favoriet onderwerp heb. Elke keer komt het weer terug dat ik in de herfst bij een stukje water sta of lig, en daar weer herfstbladeren lig te fotograferen.

Wat ik zo mooi vind aan herfstbladeren is de kwetsbaarheid die ze uitstralen. Bladeren die afsterven en vergaan en toch nog op het eind zo enorm mooi kunnen zijn. Ik vind het een enorme uitdaging om bladeren zo kwetsbaar mogelijk vast te leggen. Wat ik daarbij het mooiste vind is om de bladeren in het water te fotograferen. Water zorgt voor veel verschillende kleuren in de verschillende omstandigheden. Het heeft een tijd geduurd voordat ik uiteindelijk de foto’s kon maken waar ik tevreden mee kon zijn.

2 jaar geleden

In 2009, toen ik steeds fanatieker begon te fotograferen, wilde ik met een simpel element een verhaal vertellen. Het was herfst en ik wilde iets doen met een herfstblad in het water. Op het internet had ik al verschillende indrukwekkende foto’s gezien van herfstbladeren, dat wilde ik ook eens proberen.

Zoals wel vaker gebeurde toen, liep ik tegen de beperkingen van mijn camera aan. Ik gebruikte toen nog een superzoom camera en helaas had ik daarmee niet het juist spul in handen. Vooral in situaties met tegenlicht leverde het scherpstellen problemen op. Handmatig scherpstellen was praktisch onmogelijk. Uiteindelijk toch een foto gemaakt waar ik toen erg tevreden mee was. Als ik de foto nu weer bekijk zie ik genoeg dingen die niet goed zijn.

1/480 – f/6.3 – ISO200(foto 19 november 2009)

De weerspiegeling die in het water te zien was, was naar mijn idee veel te erg aanwezig. Door de foto donkerder te maken kon ik dat deels wegwerken en de nadruk op het blad leggen. Niet optimaal, maar op dat moment naar mijn inzicht het enige wat ik kon doen.

Het enige wat er op dat moment aan de foto ontbrak, was de kabouter die met zijn stokje op zijn blad/boot door de wereld ging.

Anno 2010

Herfst 2010, inmiddels is de oude camera vervangen door een nieuwe, met daarbij een uitstekend macro-objectief. Voor de vakantie in Italië had ik een polarisatiefilter aangeschaft en die kwam bij dit 2^e jaar herfstfotografie goed van pas.

Door verbeterde apparatuur, meer ervaring, een andere locatie en een ander blad, kon ik dit jaar een foto maken die ik al minstens een jaar in gedachten had. Op die dag kwam alles bij elkaar, de omstandigheden waren perfect en ik kon de foto maken die ik wilde hebben.

Nadat ik de avond daarvoor had uitgedacht wat ik wilde, ging ik ’s ochtends op zoek naar de juiste spullen en plek. Als dan na een half uurtje druk fotograferen de foto is zoals je voor ogen had, kan de dag niet meer stuk!

1/20 – f/7.1 – ISO400 (Foto 13 november 2010)

De foto kwam tot stand door het zoeken van een goed blad dat in de compositie paste. Doordat ik dit vooraf had bedacht, kon ik doelgericht een blad zoeken. Eenmaal het blad gevonden ben ik op weg gegaan naar het stukje water waar ik aan de slag wilde. Het plasje water is vrij dicht aan de kant al relatief diep en donker. Met het polarisatiefilter draaide ik de reflecties zo goed als weg en kijk je door het water heen, wat voor het zwarte water zorgt.

Omdat een blad alleen te weinig elementen heeft voor de foto, heb ik wat kringen gemaakt. Dit ging wat lastig aangezien ik ook nog op de ontspanknop moest drukken. Eenmaal dat voor elkaar moest ik de foto nog in flitsen omdat anders de kringen niet zichtbaar waren.

Herfst 2011

We maken nog een stapje verder in de tijd, we komen zo in de herfst van dit jaar. Al voordat de herfst begon bedacht ik mij dat ik ook dit jaar weer met bladeren aan de slag wilde. Dit keer wilde ik dit ook doen met natuurlijke omstandigheden. Tot nu toe waren de foto’s in scène gezet, en het doel voor dit jaar was om dat anders te doen.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben naar het stukje water gegaan waar ik het jaar daarvoor ook was. Dit plasje water ligt redelijk dicht bij de bomen, en met wat geluk waaien er genoeg bladeren in het water. Nu viel dit in zoverre tegen, dat er wel bladeren lagen, maar niet zoals ik ze wilde. Ik besloot toen om de natuur een klein handje te helpen. Niet op zoek naar het perfecte blad, maar wel een blad dat naast het water lag, in het water gelegd.

Het resultaat mag er zijn, een perfecte weerspiegeling zorgde voor een abstract beeld. Door de gele kleur van het gras kwam er een mooi herfstbeeld uit.

1/6 – f/11 – ISO200 (foto 19 september 2011)

Ook dit kreeg weer een vervolg. Ik ging op zoek naar andere plekken om herfstbladeren op een volledig natuurlijke manier vast te leggen. Als je zelf bladeren neerlegt is het voor de kunst van het fotograferen uitstekend, maar is het minder natuurlijk. Lang zoeken leverde weinig op en tussendoor besloot ik om maar weer een foto in scène te zetten, dit keer met weer een andere kleur achtergrond.

1/50 – f/8 – ISO200 (foto 17 oktober 2011)

Toch was dit nog niet wat ik zocht. Tenminste, ik had al een aantal mooie resultaten behaald, maar nog niet natuurlijk genoeg.
Een aantal weken terug was ik samen met 2 andere fotografen in het bos bij de Leuvenumse beek. Deze beek stroomt dwars door het bos en terwijl we over een bruggetje liepen viel mijn oog op de fijne kleur die het water had. Helder water, een fijne ondergrond gecombineerd met fijne kleurweerspiegelingen van de bladeren die erboven hingen. Tot mijn grote blijdschap dreven er in de stroming van de beek ook een heel aantal bladeren in het water.

De eerste pogingen leverden weinig op: te weinig licht en dus bewogen foto’s. We hielden ons dus eerst een tijdje bezig met de mooie omgeving die rond dat bruggetje aanwezig was. Een paar mooie landschapsfoto’s later liep ik terug naar het bruggetje, het was inmiddels lichter geworden.

De kleuren waren nog net zo mooi, en de bladeren dreven er nog steeds. Doordat je de foto niet in scène zet duurt het lang voordat je het juiste blad voor de lens hebt. Vele tientallen bladeren later schoot ik opeens de foto die ik zocht. Een foto met een mooi blad, een mooie kleurstelling en genoeg in beeld om het beeld spannend te maken.

Zonder dat ik me bezig heb gehouden met het in scène zetten van de foto, heb ik toch die ene foto geschoten die ik al een paar jaar zocht. Een foto van een blad in volledig natuurlijke setting.

1/200 – f/5.6 – ISO800 (foto 5 november 2011)