Een van de landschappen die in Den Treek thuishoort is het Hazenwater. Voor mij aan het begin van Den Treek, op loopafstand en dus kom je er al snel langs. Het ligt op de fietsroute naar een heleboel andere stukken van het gebied.

Een aantal jaar terug hebben ze het Hazenwater een grote onderhoudsbeurt gegeven waardoor het een stuk vochtiger werd, zoals het daar hoort te zijn. Met de droogte van de afgelopen tijd was daar alleen niet veel van te zien. Er stond vrijwel geen water meer op het veld. De grond was kurkdroog en het enige positieve dat eraan te zien viel was dat de zonnedauw nu alle ruimte had om te groeien.

Eindelijk viel er deze week dan weer water. En niet zo’n klein beetje ook! Opeens stond er in de hele Treek weer genoeg water en het was zelfs zo erg dat er een beekje overstroomde en voor een echte, zij het tijdelijke, waterval zorgde! Deze waterval ontstond gisterochtend en was aan het eind van de dag alweer bijna verdwenen.

Een vreemde gewaarwording, maar zeker een mooi gezicht en leuk geluid. Op veel plekjes stond eindelijk weer genoeg water om de droge grond weer vochtig te maken. Een goed teken en het bewees maar weer hoeveel regen er in korte tijd gevallen is. Fotografeerde ik een week terug nog zonnedauw, nu is dat vrijwel onmogelijk door het vele water dat er staat.

Met het gaan van het een komt het ander. Op het Hazenwater was ook weer genoeg water en er stond weer water in de lagere delen. Na het onderhoud van een aantal jaar terug betekende dit dat er nu dus weer een leuk plasje water staat.

Vanochtend ging vroeg de wekker. Na lang twijfelen en het bestuderen van de radarbeelden besloot ik toch om even te gaan kijken. De lucht was bewolkt maar het geluk was toch met me. Ongeveer drie kwartier lang waren er opklaringen en dit zorgde voor een fijne lucht. Doordat de zon achter de wolken bleef, was het licht erg zacht. Heel even liet de zon zich voorzichtig zien, maar kwam er toch niet door. De rust in het bos en op het veld was groot, met wat kikkers op de achtergrond genoot ik van de eenzaamheid en stilte om me heen. De stilte werd af en toe onderbroken door het gekwaak van de kikkers en het bewegen van de spiegel en sluiter van mijn camera.

Al met al was ik achteraf blij dat ik toch nog op pad ben gegaan. Wat begon als een grijze ochtend bleek toch nog wat moois op te leveren. De bewolking zorgde voor zachte kleuren terwijl de opkomende zon de wolken toch wat licht gaf.

Na 45 minuten was het gedaan met de pret, achter me kwam de grijze bewolking er alweer aan. Ik besloot om, tegen mijn gewoonte in, weer terug te gaan. Ondanks dat de ochtend kort was leverde het toch een fijne en rustige sfeerplaat op.