De dag begon vroeg vandaag. Toen ik wakker werd stond er 4:40 op de wekker. Voor dag en dauw stond ik op, een snel ontbijt en toen op de fiets naar locatie. Een locatie die ik een dag van te voren had opgezocht. Een paar foto’s en ik ging weer verder. De zon stond snel fel in de lucht en het werd snel warm. Dat merkten ook de insecten, veel tijd om ze te fotograferen had ik niet.. Tot dan toe was de dag nog niet erg geslaagd. Ook een aantal plaatsen voor ringslangen leverden helaas niets op.
Na een paar uur rond te hebben gelopen, gefietst en zo nu en dan een fotootje had ik het wel weer gezien. Het ochtendje had een aantal leuke foto’s opgeleverd maar ik echt goede foto’s wilden niet lukken.
Op de terugweg kwam ik bij een stukje veen waar ik vorig jaar een bijzonder plantje tegenkwam. Het kwam er vorig jaar erg veel voor maar door de lange droogte had ik er een hard hoofd in dat het dit jaar weer zo zou zijn. Toch ben ik even gaan zoeken en al snel kwam ik het toch weer tegen, niet zoveel als vorig jaar, maar het stond er wel weer.
Het plantje waar ik het over heb is de enige vleesetende plantensoort in Nederland. Voordat er allemaal stripfiguurbeelden in je opkomen, het is geen groot monster dat je in één hap verslind als je te dichtbij komt. De Zonnedauw heeft in de bodem waar hij groeit een tekort aan stikstof. Dit lost het plantje op door vliegen te lokken, dit gebeurt door allerlei stoffen in de vochtige druppels die op de zonnedauw zitten. Vervolgens neemt het via allerlei processen stikstof af van de gevangen insecten en zo wordt het stikstof tekort aangevuld.
De plant dankt zijn naam ook aan de druppels. Deze doen denken aan dauwdruppels. In tegenstelling tot dauwdruppels verdampen deze druppels alleen niet als de zon erop schijnt. Het is dus dauw in de zon, oftewel: zonnedauw.
Zodra de insecten afgekomen zijn op de druppels blijven ze daaraan plakken. De druppels kleven en zodra een vlieg zich probeert los te maken is de kans groot dat hij andere druppels raakt en nog ergens vast blijft kleven. Dan komt het proces op gang waarbij eerst eiwitten aan het insect worden onttrokken. Die stimuleren het blad dat zich vervolgens langzaam sluit. De tentakels geven daarna enzymen af voor het verteringsproces. De aminozuren die daarbij vrij komen worden door de plant opgenomen en zo wordt het stikstoftekort bijgevuld. Na een aantal dagen is het verteringsproces voorbij en opent de plant zich weer, wachtend op een volgend slachtoffer.
Het maken van dé foto
Genoeg scheikunde, verder bij waar ik gebleven was. De ochtend fotograferen. Ik had dus de zonnedauw gevonden en besloot daar vandaag mee bezig te gaan. Vanochtend heb ik daarom een aantal foto’s gemaakt van twee plantjes die tussen het groen stonden. Een jaar terug had ik dit ook al geprobeerd, toen zonder succes. De plant is namelijk een fotografische nachtmerrie. Door de vele tentakels is het moeilijk om de plant goed scherp te krijgen. Nou is dat niet het grootste probleem, de leefomgeving van de plant is tussen het gras waardoor de omgeving voor onrust zorgt. Het gras voorzichtig wegknippen (het groeit tenslotte snel genoeg weer aan) is vaak geen optie omdat dan de zonnedauw beschadigd.
Een goede compositie maken van een plantje dat van zichzelf erg onrustig is en ook nog in een onrustige omgeving staat, is een hele opgave. Vanochtend heb ik geprobeerd om met herhaling en een onscherpe voorgrond te werken. Dit zorgde voor wat meer diepte in het beeld en bracht in dit geval ook wat rust in de compositie. Gewapend met een pittenzak, afstandsbediening en natuurlijk mijn camera met macro-objectief ging ik aan de slag. Het resultaat was naar tevredenheid, na een jaar had ik eindelijk een foto van de zonnedauw die ik geslaagd genoeg vond.
Toch was ik nog niet helemaal tevreden. Ik kroop ’s middags achter de computer en zette met het warme weer lekker de ventilator aan. Ik ben gaan zoeken naar wat andere fotografen van een zonnedauw maakten. Mijn zoektocht begon op 3 natuurfotografieforums: wildpixels.nl, natuurshot.nl en misschien wel de grootste van Nederland: nederpix.nl. Het resultaat van het zoektochtje was verrassend. Op deze 3 forums waren in totaal maar 5 foto’s van de zonnedauw te vinden. 2 daarvan sprongen er voor mij uit door de rustige achtergrond. Ik zag meteen dat dit bij mijn locatie nooit zou lukken. Voor een rustige achtergrond moet de zonnedauw zich wat hoger bevinden en de zoektochten van vorig en dit jaar leerden mij dat dit bij mijn locatie niet het geval was.
Maarja, het spreekwoord is bekend: niet geschoten is altijd mis. Hoe treffend is dat binnen de fotografie. Vanavond ben ik weer op pad gegaan om te gaan zoeken naar de zonnedauw. Alleen het vinden van de plant was dit keer niet genoeg, ik zocht een exemplaar dat geïsoleerd stond en geen gras of andere begroeiing om zich heen had. Na even zoeken vond ik er eentje die naast de drooggevallen sloot stond, alleen op een kaal stukje grond. Dit moest de plek worden waar ik de zonnedauw in zijn geheel ging vastleggen. Voordat dit geslaagd was heb ik wat gras weggehaald. Doordat de zonnedauw niet naast het gras stond was dit niet zo’n groot probleem, met beleid heb ik het gras weggehaald en erop gelet dat er niets op de plant zelf viel.
Toen het grove werk gedaan was stelde ik mijn camera in en bepaalde mijn compositie. Van daaruit ben ik een half uur bezig geweest om allerlei kleine takjes weg te halen die nog net verkeerd in het beeld lagen. Precisiewerk, het nam veel meer tijd in dan ik had verwacht. Combineer dit met het bedenken van je belichting. Uiteindelijk kwam de oplossing door het gebruik van de flitser die de foto de nodige hoeveelheid contrast kon geven. Daarnaast zorgde de flitser er op de juiste instellingen voor dat de achtergrond wat donkerder werd.
Na een half uur zwoegen en zweten was ik tevreden met het resultaat. Het plantje stond er goed en in zijn geheel op, precies wat het plan was:
De collectie foto’s van dit bijzondere en enorm mooie plantje word steeds groter. De volgende stap wordt het maken van creatieve opnames, de ideeën daarvan zitten al in mijn hoofd, nu moeten ze er nog uitkomen 😉