Als hulpverlener wordt er van mij verwacht dat ik kan reflecteren op mijn handelen. Een belangrijke voorwaarde, zo werd mij geleerd en heb ik inmiddels ook mogen ervaren.
Niet alleen als hulpverlener is reflecteren goed, als fotograaf blijkt het zo nu en dan ook verrekte handig. Als fotograaf wil ik een bepaald gevoel overbrengen in een foto, maar dan is het wel belangrijk dat ik dat eerst zelf goed herken.

Al een paar jaar fotografeer ik met de visie dat ik wil overbrengen wat ik op dat moment ervaar. De ene keer succesvoller dan de andere keer. Al met al bied het mij een mooie manier van fotograferen.
Die manier van werken zette mij aan het denken. Want als ik zelf in mijn fotografie al vaardigheden van mij als hulpverlener inzet, waarom zou ik de beide vakgebieden dan niet echt gaan combineren?

Wat research leerde mij dat er wereldwijd twee goede methoden zijn ontwikkeld om fotografie te gebruiken in de hulpverlening. Beiden krijgen in Nederland tot nu toe nauwelijks voet aan de grond. Afgezien van wat kleine projecten en onderzoeken gebeurd er in Nederland nog niet veel op dat gebied. Het idee was er al, de uitdaging kwam er bij.
Na veel leeswerk en een heel aantal gesprekken kwam ik in contact met een fotograaf die tijdens haar opleiding tot hulpverlener zich al had verdiept in dit thema. Tijd om een afspraak te maken. Zo gezegd, zo gedaan. In het gesprek dat we hadden werd ik uitgedaagd om de werkwijze die ik had bedacht eerst eens zelf uit te proberen. Dit zou helpen om de werkwijze verder te beschrijven en uit te werken.

Geïnspireerd ging ik aan de slag. Een foto met een verhaal moest niet zo ingewikkeld zijn, maar dan moet je wel een verhaal hebben om te verbeelden.
Jaren geleden maakte ik al een carrière switch door van studie te veranderen. Dat was nogal een zoektocht die met vallen en opstaan verliep. Soms positieve ervaringen, soms ook negatieve. Een goede voedingsbodem om een foto omheen te maken.

Eenmaal een keuze voor een gebeurtenis gemaakt kan het leuke werk beginnen. Namelijk het creëren van een beeld. Iets wat mij op het lijf geschreven is. De kunst hierin is om van een emotie een beeldelement te maken. Via een brainstorm waar ik jullie niet mee zal vermoeien, kwam ik op de volgende metafoor: het voelt als een doolhof, als je er boven hangt zie je de weg, maar als je erin zit heb je geen flauw idee waar je naartoe moet. Zo voelde de zoektocht naar een studie ook. Je maakt elke keer een keuze, maar je weet niet of je er uiteindelijk uit komt.
De foto moest dus iets met een doolhof hebben. Verschillende mogelijkheden kwamen direct in me op, van onmogelijk tot goed uitvoerbaar. Met twee van de uitvoerbare ideeën ben ik aan de slag gegaan.

Het resultaat werden twee foto’s met een verhaal. Of in elk geval foto’s waar je een verhaal bij kan verzinnen. De eerste foto werd een bijzondere. Ik kreeg al meteen de reactie of ik verdwaald was in mijn eigen hoofd. Een bevestiging dat het verhaal dus wel over komt.

Bew_DSC_0792-bewerkt_k

Een beetje fotografie en een beetje photoshop zorgden voor dit onrealistische beeld. Voor mij wel een beeld dat iets verteld en dat de aandacht trekt.
Het mooie van een dergelijke manier van fotografie, is dat je een ander creatief proces door maakt. Vaak genoeg ben ik in de natuur op stap en laat ik me verrassen door wat ik tegen kom. Op het moment dat je dan iets tegenkomt moet je snel en direct je keuzes kunnen maken.

Bij het uitdenken van een concept is het mooie dat je verschillende keuzes rustig kan overwegen en uitproberen. Je kan kiezen wat je precies wilt en op welke manier je een bepaald verhaal of een bepaalde boodschap over wilt brengen. Fotografie wordt dan het vertellen van een verhaal en de fotograaf bepaald hoe dat verhaal er uit gaat zien.
Een verhaal vertellen kan op vele manieren en ik besloot om dit keer een verhaal neer te zetten van iemand die het niet meer helemaal zag zitten. Bij zo’n verhaal komen verschillende beelden bij me op, van een doolhof tot in de goot zitten. Zijn ze allemaal kloppend? Nee, gelukkig niet, maar ze helpen wel om een verhaal beelden te maken. Ze geven handvatten om een compositie samen te stellen en een verhaal te vertellen; een foto met betekenis.

Al brainstormend vallen zo de verschillende stukjes op zijn plek en ontstaat er een foto. De compositie wordt rustig bepaald, attributen verzameld en zorgvuldig neergelegd om vervolgens de foto te maken. De bewerking maakt het tenslotte af en kan nog wat extra sfeer toevoegen aan de foto.

Bew_DSC_0886_k

Uiteindelijk ontstaan er zo bijzondere foto’s. Unieke beelden omdat ze niet afkomstige zijn uit andere voorbeelden, maar volledig ontstaan zijn vanuit de eigen creativiteit. Dat creatieve proces is een puzzel en maakt fotografie interessant. Door de eigen ideeën en inbreng wordt elke foto iets persoonlijks. Zo vertelt elke foto een verhaal. Welk verhaal ga jij vertellen?

Leave a Reply



negen − = 1