Afgelopen zaterdag was het weer zover, de jaarlijkse meeting van het natuurfotografieforum WildPixels.nl. Ieder lid is van harte welkom en samen wordt er altijd een gezellige dag van gemaakt. Datum geprikt, locatie bekend, en dan is het wachten tot de dag daadwerkelijk aanbreekt. Niemand had op het moment van plannen gedacht dat de voorspellingen voor de dag zo slecht waren…

De dagen voor de meeting was het weerbericht al slecht, en op de zaterdag zouden zware buien over het land trekken en voor overlast kunnen zorgen. Toch ging de dag door, weer of geen weer.. Je zal me sowieso niet snel horen zeggen dat er weer bestaat waarin je niet kan fotograferen. Vol goede moed gingen we dan ook op pad. Het begin van de dag viel alleszins mee, een lekker zonnetje, een lekker temperatuurtje en zonder jas was het prima te harden.

In de loop van de middag kwam echter al de eerste regen over. Gelukkig zaten we in een soort muziektent op het picknickterrein.. Behoorlijk droog, afgezien van de druppels die door het lekke dak kwamen zetten.

Al snel gingen we richting de Wildbaanweg, waar de edelherten zouden komen en de meesten hun foto’s wilden maken. Tja, en wat doet een landschapsfotograaf daar dan? Edelherten zijn niet zo heel erg aan mij besteed. Ondanks dat ik even een goede lens kon lenen zit er voor mij geen plezier in.

Het waaide te hard voor wat macrofotografie, dus de keuze was al snel gemaakt. De luchten waren al de hele middag erg mooi, en tegen het einde van de dag werden ze steeds mooier.

Nu ligt er langs de Wildbaanweg een mooi gebied dat zich uitstekend leent voor landschapsfotografie. Namelijk zandverstuiving de Pollen. Vorig jaar was ik daar tijdens de edelhertenbronst ook al te vinden, en ook dit jaar zal dat zo zijn. Mijn liefde voor zandverstuivingen is nog steeds aanwezig, en na het schrijven van mijn eerste stuk daarover werd dat alleen nog maar groter.

Het was ook dit jaar weer een goede keuze om daar te gaan fotograferen. Op het zand aangekomen verbaasde ik me over de luchten die elk moment veranderden. Elke stap die ik zetten zorgde voor een andere stukje lucht. Het was indrukwekkend om te zien wat de lucht met landschap deed.

Overdonderd door de geweldige luchten en de lichtval vergat ik om goed op mijn compositie te letten. Naast dat ik volop genoot van de lucht moest ik ook de lucht een beetje in de gaten houden op buien. Ik was daar zo druk mee bezig dat fotograferen een stapje later kwam. Want ja, ik heb nog nooit zo erg van luchten genoten. Indrukwekkend is het om te zien dat de lucht sneller veranderd dan je voor mogelijk houdt, dat er meer in de lucht gebeurt dan ergens anders. Terwijl er langs de Wildbaan weinig te zien was, wist ik niet waar ik moest kijken! Nou ja, niet weten waar te kijken.. Dat is niet helemaal.. Ondanks dat ik volop genoot, heb ik ook wel wat foto’s gemaakt. Niet helemaal met de perfectie die ik achteraf had gewild, maar van al die momenten leer je wil.

In elk geval wilde ik het genieten niet alleen voor mezelf houden en heb ik dus wat foto’s gemaakt.

Een geweldige lichtval doordat het zonnetje door de wolken brak zette het landschap in het licht. De luchten werden daardoor even nog donkerder dan ze al waren. Het front dat over trok werd zo nu dreigender.

Toen ik eenmaal een beetje gewend was aan de luchten werd ik veeleisender, ik zocht lijnen.. Maarja, je zult natuurlijk net zien dat op het moment dat je de lijnen nodig hebt, ze allemaal richting de felle zon lopen. En dat was dan weer net niet de bedoeling. Het contrastverschil in de lucht was zo groot dat ik niet tegen de zon in kon gaan fotograferen.

Bij gebrek aan een zichtlijn naar de mooiste luchten die er waren koos ik maar voor wat minder lucht. Je kan tenslotte niet alles hebben.

Helaas kwam er weer een bui aan en ik trok me langzaam terug naar de auto’s. Later op de avond kwam er dan inderdaad de bui die mogelijk voor overlast kon zorgen. Meer overlast dan een natte tas en natte broekspijpen was het niet… Ondanks dat vertrokken er al veel weer op weg naar huis. Een klein groepje werd uiteindelijk nog enthousiast om ook naar de zandverstuiving te gaan. En voor de tweede keer die dag liepen we er naar toe..

Vond ik het de eerste keer al mooi, de tweede keer was zo mogelijk nog gaver. Door de lage stand van de zon was de lichtval nog mooier. De kleuren in de lucht werden mooier en mooier…

Volop genietend liep ik over het zand. En langzaam kwam het besef dat ik wel weer terug moest, we konden niet eeuwig blijven. Langzaam liep ik terug, tot opeens aan de hemel een boog verscheen. En na die eerste kwam ook de tweede regenboog tevoorschijn. Samen met schitterend zonlicht, een geweldige lucht en het rustige zand zorgde dit voor een geweldige afsluiting van de dag.

Meer foto’s staan in het album landschapsfoto’s.

3 Responses so far.

  1. Nathan schreef:

    Hallo Eric,

    wat een supergave foto’s van afgelopen zaterdag. Die regenbogen zijn echt toppie.
    Leuke website zo…
    Toevallig ook met wordpress gemaakt?

    groetjes Nathan

    • Erik Busstra schreef:

      Hej Nathan,

      Bedankt voor je reactie!
      Website is met wordpress gemaakt ja, wel zo makkelijk voor iemand die niet kan programmeren 😉

      Het was echt een geweldige dag zaterdag, zoiets moeten we vaker doen.

      Groetjes!

  2. Jan Kamphuis schreef:

    Hallo Erik…moet zeggen dat het prachtige foto’s zijn die je hebt genomen.

Leave a Reply to Nathan



twee + = 8