Al een lange tijd vergaap ik me regelmatig aan het mooie effect dat extreme groothoeklenzen op wolkenluchten hebben. De wens voor zo’n lens werd dus steeds groter, helaas groeit mijn portemonnee inhoud niet mee.. Het bleef dus wachten totdat ik ook de weidsheid van fraaie wolkenvelden kan fotograferen.
Het nadeel van een beperkt budget is dat de kans groot is dat je op een gegeven moment beperkt wordt door je apparatuur. Je hebt kennis genoeg, maar niet genoeg middelen om de foto te maken die je wilt. Toch heeft dat (gelukkig) niet alleen maar nadelen.
Het voordeel van die beperking is namelijk dat je gaat zoeken naar andere oplossingen. Er wordt een flink beroep gedaan op je vindingrijkheid om toch de resultaten te krijgen die je voor ogen hebt.
Zo ben ik op zoek gegaan naar een oplossing om toch wolkenluchten vast te leggen zonder groothoekobjectief. Nu is dat maar deels mogelijk. De lenzen die ik heb missen de karakteristieke eigenschappen van een groothoeklens, maar een breder beeld vastleggen leek me wel mogelijk.
Afgelopen week was ik aan het fotograferen en liep ik weer tegen de beperkte groothoek mogelijkheden op. Ik stond toen wat te fantaseren en te denken en uiteindelijk bedacht ik een oplossing. Het probleem was dat ik simpelweg te weinig in beeld kreeg, maar waarom dan niet gewoon zorgen dat je alles wat je in beeld wilt hebben op verschillende foto’s zet, en die vervolgens samenvoegt?
En zo was de oplossing geboren. Ik moest foto’s gaan samenvoegen. Natuurlijk eerst een zoektocht hoe ik dat het beste kan doen, welke software daarvoor is en welke ik het prettigst vindt werken. De meest voor de hand liggende optie was Adobe Photoshop. De optie is aanwezig en die moest dus maar eens getest worden.
Op een goede dag ben ik dus het bos in gegaan en heb een aantal testfoto’s gemaakt. Een viertal foto’s van een heideveldje vlak bij huis. Nadat ik deze foto’s gemaakt had trok ik me weer terug achter de computer om het samenvoegen uit te proberen. Photoshop leverde keurig werk en gaf me een foto van 40 megapixel. Helaas was de foto ietwat platgedrukt wat het panorama effect ten goede komt, maar niet was wat ik zocht. Natuurlijk kan Photoshop dit ook anders, maar uit ervaring wist ik dat als ik ging spitten in de opties van Photoshop, dat ik dan nog wel even bezig was.
Ik besloot dus om iets te gaan zoeken wat goed werkte en wel het gewenste resultaat opleverde. 2 programma’s later was het al raak. Ik stuitte op Microsoft Image Composite Editor (ICE), een programma in de ontwikkelingsruimte van Microsoft. Dat het nog in ontwikkeling is zegt echter niet dat het niet goed werkt. Het programma werkt uitstekend en bracht relatief snel een uitstekend resultaat.
De software was dus gevonden en het serieuzere werk kon starten. ’s Avonds trok ik weer het bos in om bij een andere heideveld tijdens zonsondergang de lucht te fotograferen. Een aantal series foto’s later verdween de mooie lucht en ging ik op huis aan. Thuis koos ik voor een serie van 30 foto’s die over 3 rijen verdeeld waren. Al deze foto’s waren verticaal genomen op 25mm bij een sluitertijd van 1/13, een diafragma van F/11 en een ISO waarde van 100. Het begin was simpel, op elke foto de eerste bewerking toepassen voordat ik de RAW-bestanden om kon zetten naar wat bruikbaardere JPGs.
Vervolgens heb ik de 30 foto’s in ICE geplaatst die ze automatisch samenvoegt. Vervolgens heb je de optie om wat correcties uit te voeren met betrekking tot de vervorming die optreed. Na dit gedaan te hebben een ruime uitsnede gemaakt en de foto geëxporteerd naar een PSD-bestand (Photoshop). Vervolgens de foto verder bewerkt, een aantal kleurbewerkingen, opvullen van randjes en uitsnijden en rechtzetten maakten de foto compleet.
Het eindresultaat is een foto van maar liefst 104 megapixels. Dat was niet het hoofddoel maar zorgde wel voor een extra leuk experiment. De foto is erg gedetailleerd, maar vooral ook een stuk breder dan gewoonlijk.
Om de vergelijking compleet te maken heb ik aan het eind ook nog een gewone foto gemaakt. Op deze manier kon ik kijken wat het verschil was en of dit voor herhaling vatbaar is.
Opzich een redelijk breed beeld, maar dit haalt het in de verste verte niet bij wat ik voor elkaar krijg met het samenvoegen van foto’s.
Behalve dat ik een breder beeld heb, is de foto ook hoger geworden. De voorgrond is erbij gekomen en ook een extra stuk lucht. Aan alle kanten is het beeld groter, en dat mag ook wel met 30 samengevoegde opnames.
Afgezien van een aantal belangrijke eigenschappen van een groothoeklens behaal ik hiermee een bijna zelf resultaat. Het is dus zeker geen vervanger voor de lens die nog steeds op mijn verlangenlijstje staat. Maar tot die tijd kan het wel dienen als oplossing voor een probleem wat nu een minder groot probleem is.
Het experiment zal ik zeker nog uitbreiden. Het bewerken kost tijd, voor de computer die niet al te snel is een hoop moeite, maar het resultaat mag er van mij zijn. De volgende poging zal gaan bestaan uit een foto met nog meer lucht. Maar tot die tijd kan ik me vermaken met nog wat beeldmateriaal dat bewerkt moet worden van poging 1..